stado owiec

См. также в других словарях:

• stado — n III, Ms. stadzie; lm D. stad «gromada zwierząt danego gatunku, razem żyjących, pasących się, przebywających, hodowanych; także: gromada ptaków» Stado bydła, owiec, krów, wilków. Stado ptaków, gołębi, wron. ◊ żart. Chodzić stadami «o środkach… …   Słownik języka polskiego

• baran — m IV, DB. a, Ms. barannie; lm M. y 1. «samiec owcy domowej i owiec dzikich» Baran prowadzący stado owiec. Trzebienie baranów. ∆ zootechn. Baran angielski «królik o bardzo długich, zwisających uszach, hodowany ze względu na mięso; w lm: rasa tych… …   Słownik języka polskiego

• owczarnia — ż I, DCMs. owczarniani; lm D. owczarniani a. owczarniaarń 1. «pomieszczenie dla owiec» 2. «stado owiec należących do jednego właściciela; hodowla owiec; ośrodek hodowli owiec» Owczarnia zarodowa …   Słownik języka polskiego

• owczarnia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. owczarniani || owczarniaarń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pomieszczenie dla owiec : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wpędzać owce do owczarni. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kierdel — m I, D. a a. u; lm M. e, D. kierdelli reg. «stado owiec, rzadziej kozic» …   Słownik języka polskiego

• wypaść — I dk Vc, wypaśćpadnę, wypaśćpadniesz, wypaśćpadnij, wypaśćpadł, wypaśćpadłszy wypadać ndk I, wypaśćam, wypaśćasz, wypaśćają, wypaśćaj, wypaśćał 1. «straciwszy punkt oparcia, spadłszy znaleźć się na zewnątrz czegoś, poza czymś; oddzielić się nagle …   Słownik języka polskiego

• kierdel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. i, reg. {{/stl 8}}{{stl 7}} stado owiec wypasanych w górach (zwłaszcza na Podhalu i w Karpatach) <rum.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• owca — ż II, DCMs. owcacy; lm D. owiec «Ovis, ssak z rodziny pustorożców, występujący w kilku gatunkach, liczne rasy i typy użytkowe chowane i hodowane ze względu na skórę, wełnę, mięso i mleko» Owca dzika, domowa, fryzyjska, karakułowa, górska, stepowa …   Słownik języka polskiego

• stadko — n II, N. stadkokiem; lm D. stadkodek zdr. od stado Stadko owiec. Stadko gęsi, szpaków …   Słownik języka polskiego

• trzoda — ż IV, CMs. trzodzie; lm D. trzód przestarz. «gromada zwierząt, zwykle domowych, zwłaszcza bydła, owiec i kóz; stado» Trzoda krów, cieląt. Dziś żywe w wyrażeniu: Trzoda chlewna «świnie» …   Słownik języka polskiego

• kupa — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kupapie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wiele rzeczy zgromadzonych, znajdujących się razem, najczęściej w nieładzie; sterta, stos; również pewna ilość materiału sypkiego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień